Μένης Κουμανταρέας

Τα μηχανάκια - 1962

Τέσσερις ιστορίες απροσάρμοστων εφήβων της δεκαετίας του '50. Ο Αναστάσης παίζει "μηχανάκια" για να ξεφύγει τον κλοιό της οικογένειας, της γειτονιάς και της ασυνεννοησίας των φίλων· ο Χαράλαμπος στο "Λουτρό" γίνεται υποχείριο μιας αδηφάγας μητρικής στοργής· το γυμνασιόπαιδο, ο Κίτσος, ανθίζει και μαραίνεται μέσα στο τέλμα της "Επαρχίας Λοκρίδος"· τέλος, ο Δημητρούλης, ασουλούπωτος φαντάρος στη "Δόξα του Σκαπανέα", και αιώνιο θύμα της στρατοκρατίας. Με το βιβλίο αυτό ο Μένης Κουμανταρέας έκανε το 1962 την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική πεζογραφία.

Το αρμένισμα - 1967

Περιέχονται τα διηγήματα:
- "Το αρμένισμα"
- "Μέρα του 1638"
- "Οι γάμοι του Σπόρου και της Ποππαίας".

Παραμονές της Μικρασιατικής Καταστροφής ένα ελληνικό καράβι κουβαλά ένα φορτίο προσφύγων και άρρωστων Αρμένηδων. Άραγε θα φτάσουν ή δεν θα φτάσουν ποτέ στον Πειραιά; 
Ένα ελληνόπουλο κι ένα τουρκάκι στην Κωνσταντινούπολη του 1638 συναντιούνται στη μεγάλη παρέλαση του Μουράτ Δ΄, παίζοντας τη φιλία τους και τη ζωή τους κορώνα γράμματα. 
Ένα ρωμαϊκό επεισόδιο με ήρωα τον Νέρωνα και τον δούλο Σπόρο που αφηγείται ο Οβίδιος ξαναζωντανεύει με τη μορφή των γάμων ενός πλούσιου Αθηναίου μ' ένα όμορφο λαϊκό αγόρι τη δεκαετία του '60.

Τα καημένα - 1972

Τα καημένα: Δυο έφηβοι, δυο φτωχοαλήτες, καίγονται κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες μέσα σε μια αραγμένη ψαρόβαρκα στο Λαύριο, τη νύχτα της Μεγάλης Τετάρτης προς Μεγάλη Πέμπτη του 1966. Ένας δημοσιογράφος ή συγγραφέας έρχεται επί τόπου, ερευνώντας βήμα προς βήμα τα περιστατικά και προσπαθεί να βγάλει ένα συμπέρασμα για τους ανθρώπους, την πόλη, τα ίδια τα παιδιά. 
Αγία Κυριακή στο βράχο: Ένα τσούρμο παλιοί ναυτικοί, ο Μάνθος κι η παρέα του, κουτσοπίνοντας ένα βράδυ σ' ένα καπηλειό, διηγούνται μια παράξενη ιστορία: το πώς, κάποτε, ένα τσούρμο θεατρίνοι πήγαν σ' έναν τόπο, που μπορεί να 'ταν η Λήμνος, η Χαλκιδική ή η άγρια Μάνη, να δώσουν μια παράσταση για τους νοικοκυραίους· το πώς αντίς για την παράσταση, έδωσαν μια άγρια κι αιματόβρεχτη γιορτή· το πώς, μέσα απ' όλους τους νοικοκυραίους, γλίτωσε ένα κορίτσι μόνο, η Αγερινή, που στο κατόπι μπάρκαρε κι αυτή κρυφά, παίρνοντας μέρος σ' άλλες παραστάσεις, το ίδιο άγριες κι αιματόβρεχτες...

Βιοτεχνία  Υαλικών - 1975

Η ιστορία της Μπέμπας και του Βλάση Ταντή, που διατηρούν ένα μαγαζί με γυαλικά. Εκείνη θεληματική κι ανήσυχη με τους άλλους άντρες. Εκείνος καταθλιπτικός κι αιώνια ερωτευμένος με τη γυναίκα του. Τους πλαισιώνουν ο Βάσος και ο Σπύρος, δύο φίλοι κωμικοτραγικοί. Μια ιστορία χαμένων ιδεολογιών και ξοφλημένων ονείρων στη μεταπολεμική Ελλάδα. Βιβλίο-σταθμός στην πορεία του συγγραφέα. Μένει πάντα κλασικό στη συνείδηση των αναγνωστών.

Η κυρία Κούλα - 1978

Πώς γίνεται να γνωριστούν δύο άγνωστοι μέσα στον Ηλεκτρικό; Πώς γίνεται να ερωτευθούν; Όταν, μάλιστα, η μία είναι γυναίκα ώριμη, συντηρητική, κι ο άλλος νέος, τρελούτσικος φοιτητής; Τι είναι αυτό που τους ενώνει στη διαδρομή από Θησείο ως Κηφισιά, με ενδιάμεσες στάσεις το Μοναστηράκι, όπου ανεβαίνει η Κούλα, και τον Άγιο Νικόλαο, όπου διατηρεί γκαρσονιέρα ο Μίμης; Και πώς τάχα οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι συμβαίνει να χωρίσουν ξαφνικά, όπως ξαφνικά γνωρίστηκαν;

Κουρείο: ένας τόπος απ' όπου ποτέ δεν βγαίνει κανείς όπως μπήκε. Έτσι και ο μελαγχολικός Μενέλης. Όταν η όμορφη μανικιουρίστα Ευτυχία μπαίνει στη ζωή του, εκείνος κινδυνεύει να χάσει την ευτυχία του.

Μέσα από τα εθνεγερτήρια σαλπίσματα, της 25ης Μαρτίου που βγάζει από το λήθαργο τις προτομές των ηρώων στο Πεδίο του Άρεως, του Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων που αφυπνίζει την εθνικοφροσύνη στην ψυχή των νοικοκυρέων, της φωνής της μάνας μου που επιτάσσει "ώρα φαγητου", "ώρα ύπνου" ή "ώρα να πάρεις τα φάρμακά σου", μέσα σε τόσα πένθιμα σαλπίσματα έχω κι εγώ τη δική μου τρουμπέτα με την οποία επικαλούμαι ανάστασιν νεκρών, μικρών τε και μεγάλων, πραγματικών ή φανταστικών, όσων χάθηκαν και δεν βρίσκονται μήτε στα όνειρά μου...

Ο ωραίος Λοχαγός - 1982

Η πορεία ενός νεαρού αξιωματικού από τους σκοτεινούς διαδρόμους του στρατιωτικού παρακράτους στους φωτεινούς διαδρόμους του Συμβουλίου Επικρατείας για να βρει τη δικαίωσή του. Μια περίεργη σχέση φιλίας ενώνει τον νεαρό λοχαγό με τον ηλικιωμένο δικαστή του. Μια περιπέτεια στηριγμένη σε πραγματικά περιστατικά, που από προσωπική περίπτωση καταλήγει συλλογική τραυματίζοντας τα δημοκρατικά ιδεώδη της χώρας αλλά και την ίδια την έννοια της ομορφιάς.

Ένα μυθιστόρημα για τη φθαρτότητα και τη διαφθορά, που σήμερα συγκαταλέγεται στα κλασικά της νεότερης λογοτεχνίας μας.

Δείτε τις κριτικές του βιβλίου

Η φανέλα με το εννιά - 1986

Ο Βασίλης Σερέτης -αυτός που αργότερα ονόμασαν Μπίλ - φεύγει μια ζωή κυνηγημένος από τη μια πόλη στην άλλη, αφήνοντας πίσω του ομάδες και προπονητές. Ατίθασος, άπιστος, εγωιστής. Τις μέρες αλωνίζει τα γήπεδα και τα βράδια, όταν δεν κουρνιάζει στα μπαρ, στρώνει πασιέντσες. Ένας άνθρωπος μέσα στο πλήθος και γι' αυτό μοναχικός. Γήπεδα, ξενοδοχεία, δρόμοι, ξετυλίγονται με φόντο τη Θεσσαλονίκη το Βόλο και την Αθήνα. Σε καθεμιά από αυτές και μια γυναίκα. Ποδοσφαιριστές, φυσιοθεραπευτές, παράγοντες, βετεράνοι εναλλάσσονται με μπαρόβιους, ιπποδρομιάκηδες και αθλητικούς ρεπόρτερ. Που ανήκει ο Μπίλ; Τι κρύβεται κάτω από τη φανέλα του; Προς τα πού χάνεται παρέα με τη ξεφτισμένη βαλίτσα του και μια τράπουλα με γυμνές; Γιατί φεύγει πάντα με τρένα και κατοικεί σε δωμάτια που βλέπουν σε σταθμούς; "Η φανέλα με το εννιά" -ιστορία ενός ανθρώπου που από τα είκοσι ως τα είκοσι τρία του μεσουρανεί μέσα κι έξω από τα γήπεδα- είναι το ένατο βιβλίο του συγγραφέα της "Βιοτεχνίας υαλικών".

Πλανόδιος σαλπιγκτής - 1989

Δεκατέσσερα κομμάτια γραμμένα σε διάστημα δεκαπέντε χρόνων. Κείμενα αυτοβιογραφικά, ευκαιριακά, εξομολογητικά. Για την Ομόνοια και τη Φινλανδία. Για τη Μεγάλη Παρασκευή και τον Βάγκνερ. Τον Κοσμά Πολίτη, τον Μάνο Χατζιδάκι και την Πάτρα του '50. Για τη Νανά Καλλιανέση και τη Μέλπω Αξιώτη. Τον Ιωάννου και τον Χατζή. Τα πρώτα μου διαβάσματα και τα πρώτα μου γραψίματα. Μαρτυρίες, χρονικά, ημερολόγια και ό,τι άλλο δεν χώρεσε στα βιβλία μου τόσα χρόνια. Κι επιπλέον, το "Play", γραμμένο ειδικά γι' αυτό το βιβλίο.

Η συμμορία της άρπας - 1993

Ένας γεροπαράξενος καθηγητής που εμφανίζεται φορώντας πάντα γάντια. Ένα μικρομέγαλο κορίτσι με σιδεράκια στα δόντια που ονειρεύεται ξύπνιο. Κι ένας ερμαφρόδιτος ξένος υπηρέτης. Τι μπορεί να συνδέει αυτά τα πρόσωπα που η δράση τα παρακολουθεί ανάμεσα σε ένα ύποπτο φαστφουντάδικο κι ένα ξεπεσμένο αστικό σπίτι; Μαθαίνουμε για τη ζωή του γέρου και το παρελθόν του και παρακολουθούμε τις σχέσεις των πρωταγωνιστών που ξετυλίγονται με κέντρο την άρπα. Κάθε νέο περιστατικό ανατρέπει το προηγούμενο, και αντιλαμβανόμαστε ότι -τουλάχιστον στο τέλος αυτού του αιώνα- η αλήθεια δεν είναι ποτέ μία και ότι συχνά μεταμφιέζεται προς χάριν μιας άλλης, βαθύτερης αλήθειας. Ο θάνατος του καθηγητή και το ωρίμασμα της μκρής οδηγούν προς την έξοδο την ιστορία, που ο καθένας μπορεί να την ερμηνεύσει όπως τη φαντάζεται.

Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω - 1996

Τί κοινό υπάρχει ανάμεσα σ' έναν χλομό νεαρό και σε μια μηχανή που κυκλοφορεί με τον αναβάτη της ακέφαλο; Πώς γίνεται να υποψιάζεται κανείς τον Άι-Βασίλη για τρομοκράτη; Και πώς ένας Ρουμάνος μετανάστης γίνεται μοντέλο σε ζωγράφο; Αλήθεια, τι κάνει έναν φτωχό ταβλαδόρο παγκόσμιο παίχτη στην Αμερική, και πώς ένας περίπατος με τη Μαυρούλα καταλήγει σε μια βόλτα στον άλλο κόσμο; Τί συνδέει έναν γάτο στην αγκαλιά ενός ναύτη μ' έναν αφρικάνο μάγο στην Αθήνα του '70; Και τέλος, τί είδους γιατρός είναι αυτός που ακούει στ' όνομα Χάρος;
Για όλα, όσα καθημερινά, μα και παράξενα, οι άνθρωποι διηγούνται μέσα στα κουρεία, θα μας μιλήσει και θα μας ξεναγήσει ο κουρέας, ο Ευριπίδης.

Η μέρα για τα γραπτά κι η νύχτα για το σώμα - 1999

Δέκα χρόνια γραπτά προτού με σαρώσουν οι άνεμοι της τρίτης χιλιετίας. 
-Για τον Ταχτσή, τον Ιωάννου και τον Βασιλικό 
-Τι το κοινό έχουν ο καφές με το Τείχος του Βερολίνου και ο πόλεμος στη Βοσνία με το "Αθηνάγεβο" -Πώς ο Άγγελος Τερζάκης αποφάσισε κάποτε να γυρίσει μία ταινία και πώς ο Καραγάτσης πρωταγωνιστεί σ' ένα διήγημα που δεν το έγραψε ο ίδιος 
-Τι έκανε ο "Θείος Κρίτων" όταν ζωντάνεψε "από τους πάγους" 
-"Τρεις θάνατοι στη Βενετία" και πώς ο ωραίος Πολωνός των διακοπών βρέθηκε χορευτής στο Λονδίνο
-Ποιος Μάνος στη δεκαετία του '50 έμενε στο Παγκράτι στην οδό Μάνου 3 
-"Ο έρωτας στα χιόνια" στη δημοτική 
-9 ποιήματα σχολιασμένα από τον... Τζων Στάινμπεκ και άλλα πολλά 
-Τέλος: Πορτραίτο του συγγραφέα σε ώριμη ηλικία.

Δυό φορές Έλληνας - 2001

Τα χρόνια είναι πολλά: 1949-1990. Δυο οικογένειες διασχίζουν το χρόνο. Ένας διορθωτής, η γυναίκα του, ένας αλφαμίτης. Πώς ένας σκαπανέας γίνεται συγγραφέας και γιατί η κοπέλα του ανήκει σε άλλον. Τουρκία - Ελλάς 2-1 στη Λεωφόρο. Μία παράσταση Αριστοφάνη στη Μακρόνησο. Διάλεξη του Αγγελου Σικελιανού. Πώς μια κατοχική Μπερέτα καταλήγει σ' ένα πάρτι με τριπάκια. Τυπογραφεία, σπίτια, δρόμοι. Μην προσπαθείτε να καταλάβετε. Ο χρόνος είναι ένα παιχνιδάκι. Κι η Αθήνα παντού.

Νώε - 2003

Άραγε σαν τι μοιάζει ένα ταξίδι
με την Κιβωτό στις μέρες μας;
Ποιος Κατακλυσμός μπορεί να απειλεί
έναν καταπιεσμένο ομοφυλόφιλο,
υπάλληλο τραπέζης και πάτερ φαμίλια;
Είναι τάχα ένα ταξίδι φυγής, παραίσθηση
ή μήπως πράξη αυτογνωσίας;
Η περιπέτεια ενός σύγχρονου ανθρώπου που τον φωνάζουν Νώε.

Η γυναίκα που πετάει - 2006

Γυναίκα που πετάει είναι η γιαγιά Αγγελική, που από το στόμα του εγγονού της μαθαίνουμε την ιστορία του άτυχου γάμου της με τον Συνταγματάρχη Αριστείδη.
Με τη φωνή της πετάει και η Μαρία Κάλλας στη σύντομη επίσκεψή της στην Αθήνα το καλοκαίρι του '57.
Γυναίκες που πετάνε στον ύπνο τους η Μπρόνια, η Ροβένα, η Μάγια και η Ναταλία, οι τέσσερις μετανάστριες που ονειρεύονται τις πατρίδες τους.
Η κυρία Βικτωρία πετάει κι αυτή μαζί με τους μετεωρίτες μιας καλοκαιρινής νύχτας.
Γυναίκα που πέταξε πια, η μάνα του Άρη στο ομότιτλο διήγημα.
Υπάρχουν και άντρες σ' αυτές τις έντεκα ιστορίες: από τον μυστηριώδη Δανό βιολιστή και τα δίδυμα ανάπηρα αγόρια ως τον ταξιτζή με το χαμένο κινητό. Αυτοί όμως δυσκολεύονται να πετάξουν.

Θυμάμαι την Μαρία - 2007

Πώς γίνεται ένα δεκαεφτάχρονο αγόρι από την Κέρκυρα, που δουλεύει γκαρσόνι στη ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας, να έχει γνωρίσει από κοντά την Μαρία Κάλλας και να την έχει ακούσει να τραγουδά αποκλειστικά γι' αυτόν; Ο Αλφρέδο, αυτό είναι τ' όνομά του, τριάντα τόσα χρόνια μετά το γεγονός που σημάδεψε τη ζωή του, τον Αύγουστο του '57, εκμυστηρεύεται αυτήν την ιστορία σ' έναν δημιοσιογράφο που τον ανακαλύπτει, πενηντάρη πια κι εστιάτορα, στο νησί του.

Το show είναι των Ελλήνων - 2008

- Τι μπορεί να είπαν ο Κ.Π. Καβάφης με τον Δημήτρη Μητρόπουλο τη μία και μοναδική φορά που συναντήθηκαν και ποια ήταν η αφορμή;
- Τι σχέση μπορεί να είχε το κιμονό της Μπατερφλάυ με τον δικτάτορα Μεταξά και τα κανόνια του πολέμου;
- Πώς, πού και πότε ο Τσώρτσιλ φύσηξε τον καπνό του πούρου του στα μούτρα του σύντροφου Σιάντου και ποιες ήταν οι συνέπειες;

Τρεις συναντήσεις στις κουίντες της Ιστορίας με πρωταγωνιστές που σφράγισαν τον νεοελληνικό μας βίο.
Ο τίτλος της τρίτης νουβέλας και τίτλος όλου του βιβλίου είναι φράση του Ουίνστον Τσώρτσιλ στον Ουκρανό φωτογράφο Κέσσελ, στη διάρκεια της ιστορικής σύσκεψης στις 26 του Κόκκινου Δεκέμβρη το '44, όπου η τύχη της μεταπολεμικής Ελλάδας παιζόταν κορόνα-γράμματα.
Η μεσαία νουβέλα, "Ο κύριος Μπατερφλάυ", αφορά μια άλλη παράσταση, ιταλικής όπερας αυτή τη φορά, με καλεσμένο τον υιό Πουτσίνι τρεις μόλις μέρες πριν από την έκρηξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Η "Μπατερφλάυ του πολέμου", όπως έγινε γνωστή, και μέχρι πρότινος ακόμα υπήρχαν επιζώντες.
Τέλος, η εναρκτήρια νουβέλα "Μια μέρα απ' τη ζωή τους", αφορά τη μοναδική φορά που ο Κωνσταντίνος Καβάφης συναντά τον Δημήτρη Μητρόπουλο τον Οκτώβριο του '32 σε γνωστό αθηναϊκό σπίτι και ακούει τον μουσικό να παίζει στο πιάνο και να τραγουδά ποιήματά του.
Βεβαίως δεν πρόκειται για ιστορικό ή πολιτικό βιβλίο. Η φαντασία έχει το πάνω χέρι και επεμβαίνει στην πραγματικότητα χωρίς να την αλλοιώνει.

Σ' ένα στρατόπεδο άκρη στην ερημιά - 2009

Σ' ένα απομονωμένο στρατόπεδο, ένας αγγελόμορφος στρατιώτης ζωγραφίζει με την προτροπή της γυναίκας του Στρατηγού τον σύζυγό της και διοικητή του. Ο πίνακας θ' αποκαλύψει κρυφές πτυχές των ηρώων αλλά και της ίδιας της τέχνης της ζωγραφικής. Μια ιστορία στην οποία αποσιωπούνται τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά πολλές φορές και οι επιθυμίες τους, και όπου μια υπόγεια αίσθηση απειλής παραμονεύει ήρωες και αναγνώστες. Χρόνια αργότερα, όταν ο πίνακας γίνεται λαϊκό προσκύνημα σε μια πινακοθήκη, όλα πια θα έχουν πάρει τις διαστάσεις θρύλου.
Από τις λιγοστές φορές που ο Μένης Κουμανταρέας δε γράφει για την Αθήνα του χθες ή του σήμερα, αλλά για ένα φανταστικό στρατόπεδο χαμένο κάπου μέσα στο χρόνο. Μια νουβέλα που ισορροπεί ανάμεσα στην παραβολή και στο παραμύθι.

Ξεχασμένη φρουρά - 2010

Κείμενα όλων των ειδών που πέφτουν πυκνά σαν χιόνι ή κομφετί, μεταμφιεσμένα σε δοκίμια, βιογραφίες, συνομιλίες ή απλά αφηγήματα.
Ήρωές τους πρόσωπα γνωστά μας και άλλα λιγότερο γνωστά που συνθέτουν μια νωπογραφία της εποχής μας και της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.
Μια συγκομιδή των τελευταίων δέκα ετών από το χέρι του Πλανόδιου σαλπιγκτή.

Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ - 2011

Μια παρέα εφήβων από διάφορα μέρη της Ευρώπης βιώνει μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα την ερωτική αφύπνιση σε μια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, τα πρώτα χρόνια αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Το τέλος μιας αθωότητας σ' έναν κόσμο που ποτέ δεν θα υπάρξει ο ίδιος.
Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Δεκαεπτά χρονών βρέθηκε για ένα διάστημα στην Αγγλία, όπου εμπνέεται τις "Αλεπούδες του Γκόσπορτ", το πρώτο του μυθιστόρημα, που έμενε μέχρι σήμερα ανέκδοτο.

Θάνατος στο Βαλπαραϊζο - 2013

Πώς ένας εξόριστος ετοιμοθάνατος κομμουνιστής ηγέτης περνά τις τελευταίες ημέρες του στη μακρινή Χιλή ανάμεσα σε μια εταίρα που τον σαγηνεύει, σ' έναν ψευτοδόκτορα που τον υπονομεύει και έναν Έλληνα γιατρό που επιστρατεύεται για την περίσταση. Ένα υπαρξιακό δράμα που εξελίσσεται σε πολιτικό θρίλερ μέσα σ' ένα σκηνικό τρόμου και γοητείας στο Βαλπαραΐζο.

Ο θησαυρός του χρόνου - 2014

... Τον περισσότερο καιρό πίνοντας και κουτσοπίνοντας άκουγα με δέκα αυτιά αυτές τις ιστορίες που, είτε γνήσιες είτε πλαστές, είχαν ένα ενδιαφέρον για μένα, που ζητούσα να ξεφύγω από τη δική μου ιστορία. Μία μόνο προϋπόθεση έθετα: αυτός που τις έλεγε να ξέρει να τις αφηγείται, να σε μεταφέρει αλλού και να σου εξάπτει τη φαντασία. Τότε με έκαναν να θέλω να πω κι εγώ μια ιστορία. Μα εγώ, βλέπεις, προτιμώ να τις γράφω...

Ένα μυθιστόρημα για την απώλεια.
Την απώλεια όχι μόνο ενός ανθρώπου, αλλά και την απουσία που αυτή συνεπάγεται.
Μια αφήγηση ανάμεσα στην παραίσθηση και στην άγρια πραγματικότητα.
Μια περιπέτεια που οδηγεί στην αναζήτηση και απόκτηση ενός θησαυρού.
Να είναι τάχα αυτός ο θησαυρός του χρόνου;

Δείτε τις κριτικές του βιβλίου

Η Σειρήνα της ερήμου - 2015

"Νεότερος είχα προγραμματίσει ένα ταξίδι στη Βόρεια Αφρική με συναδέλφους και φίλους. Επρόκειτο ν’ αρχίσουμε από το Μαρόκο πηγαίνοντας προς ανατολάς, Αλγερία, Τυνησία, Λιβύη, καταλήγοντας στην Αίγυπτο. Κάθε χώρα είχε τη μυθολογία της, από τον Πολ Μπόουλς, τον Αλμπέρ Καμύ ως τους Καβάφη, Ντάρρελ και Τσίρκα. [...] Ένας μηνίσκος στο αριστερό μου γόνατο έγινε η αιτία να ακυρώσω το ταξίδι. Κυκλοφορούσα με μπαστούνι, την ίδια στιγμή που οι άλλοι ταξίδευαν. Περίμενα με ανυπομονησία τους παρ’ ολίγο συνταξιδιώτες μου για ν’ ακούσω από το στόμα τους τα όσα είχα χάσει ο ίδιος. Οποία απογοήτευση! Πόσο χλωμές και ανούσιες οι περιγραφές τους, τυπικές και συμβατικές. Μου φαίνονταν έτσι εμένα που είχα στερηθεί την εμπειρία ή ήταν στ’ αλήθεια τουριστικές; Ό,τι και να συνέβαινε, τότε κατάλαβα πόσο ανίκανοι είναι πολλοί άνθρωποι να αφηγηθούν. Και πολύ φοβάμαι, δεν ξέρω αν συμφωνείτε και εσείς, ότι αυτό οφείλεται στο ότι είναι ανίκανοι και να αισθανθούν".

Μια ιστορία μέσα σε μια άλλη ιστορία κι ένα βιβλίο μέσα σε ένα άλλο βιβλίο. Το κύκνειο άσμα του Μένη Κουμανταρέα -που βρέθηκε στο αρχείο του έτοιμο προς έκδοση- είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα, που με άξονα τη γραφή και τη συγγραφική ιδιότητα αναπτύσσει μια ευρηματική αφήγηση γεμάτη απρόοπτα και εκπλήξεις, με έντονο το εξωτικό στοιχείο της Ανατολής, τη λεπτή ειρωνεία και το εκλεπτυσμένο χιούμορ. 

Δείτε τις κριτικές του βιβλίου